Işın Özdemir, Kaldırım Taşı kitabında insan olmaya, çocuklukluk döneminde yaşananların hayattaki yansımasına, başıboş sözlerin mağduriyetine, başarısızlığı deneyimleme özgürlüğüne dair yüzlerde buruk bir gülümseme, kalpte hüzünlü bir esinti bırakan hikâyeler anlatıyor.
Kaldırımların dili olsa neler anlatırlardı? Gelip geçen insanların iyilikleri, kötülükleri, sevinçleri, üzüntüleri, çocuk olmanın masumiyeti… Yaşanan her hikâyeden aldıklarıyla insandan daha insan olma kabiliyetine sahip olurlardı belki.
Çünkü, kişi yaşamın neresinde durursa dursun ait olduğu toplumun bir parçası olma özelliğini hiçbir zaman yitirmiyor. Öyle anlar geliyor ki anılara yapılan yolculuklar bugüne ilişkin düşünceler üretmesini sağlıyor bireyin. Hayat Tersten Başlasaydı tam da bu noktadan bakılarak okunacak bir kitap.
