Işın Özdemir, Kaldırım Taşı kitabında insan olmaya, çocuklukluk döneminde yaşananların hayattaki yansımasına, başıboş sözlerin mağduriyetine, başarısızlığı deneyimleme özgürlüğüne dair yüzlerde buruk bir gülümseme, kalpte hüzünlü bir esinti bırakan hikâyeler anlatıyor.

Daha önce şiirlerinden tanıdığımız Işın Özdemir, bu kez özgün denemeleriyle çıkıyor okur karşısına. Yaşam karşısındaki duruşundan, yaşama bakışından ve yaşamı algılayış biçiminden yola çıkarak aydınlık bir Türkiye için kimi sorunlara öykü tadındaki denemelerle parmak basarken; kimi zaman insanın içini burkuyor, kimi zaman da kahkahalara boğuyor.

Bu kitap gerçek mektuplardan yola çıkarak Işın Özdemir’in yalın ve akıcı anlatımıyla yazılmış yedi farklı öyküden oluşuyor. Kitap, okurunu kimi zaman gülümsetirken kimi zaman insanın içini burkuyor ayrıca baştan sona umut vadetmeyi de ihmal etmiyor.

Birinci ağızdan yazılan bu öyküleri bir solukta okuyacak ve Geleceğe Dokunmak konusunda daha istekli olacaksınız. Gelecek sizin için de bir umutsa, bu kitaptan kulağınıza ulaşan seslere kayıtsız kalmayacak, hayatınıza yeni bir anlam yeni bir boyut daha kazandıracaksınız.

MAYIS KUZUSU

Mayıs kuzusu

Onca konuşmuşluğumuzun

Aklımda kalan tortusu

Kocaman apartmanların ortasında

Sahte çimenlere salardın beni

Çayırlarda böceklerden çekinen

Apartmanlarda sıkılan

Hala öyle karasız

İki arada

Yarım sana koşar yarım hayata

Mayıs kuzun bir yaş daha büyüdü

Bugün doğum günü

Yine yoksun

Kuzun annesin

Düşlerinize giden yolda bazen en değerli şeyleri geride bırakmanız gerekebilir.

Onun sağlıksız sarı suratıyla, asabi bakışlı donuk gözleriyle karşılaşmak, beni tarifi zor bir ümitsizliğe sürüklüyordu. Başka bir insanla yaşıyordum. Karşımda duran adam yıllarımı birlikte geçirdiğim kocam değildi. Onun bedenine girmiş başka bir adamla birlikteydim sanki.