Umudumuz Nefes Alsın! Dışarıdaki ilk buluşmamızdı. Üst sokaktaki pastane henüz kapanmamıştı. Küçük mermer masaya oturduk. Elinde el yazısıyla yazılmış bazı yerleri karalanmış bazı satırlarından sağa sola oklar çıkarılmış bir tomar kağıt vardı. Henüz söze başlamadan garson ikimize de birer menü uzattı. – Ben bir kahve alayım ama sen lütfen bir tatlı… Deyince niyetini anladım ve…

TAŞ DEVRİ 31 Ağustos 2021 Salı | 23:14 H. Işın Özdemir / Eğitimin Işığında Öpücükler yollayanı, gözü yuvalarından oynayanı, ” imdat !” Diye ağzını kocaman açanı, baş parmağıyla “okey” işareti yapanı, gözlerinden kalpler fışkırtanı, hatta, ellerini iki yana açıp ” Ne bileyim ben!” Diyeni… Ayrılan evleri, ayrılan sohbetleri, ayrılan kalpleri bağlamaya yetecek mi bu sevimli sarı…