Dünyayı Eğitim Kurtaracak İster bazıları kızsın bana, ister görüşlerime katılmasın önemli değil. Yeter ki özü görme yolundaki çabamız bir olsun… Ben de özellikle haberlerdeki cani eski koca dehşetini ya da rantçı fırsatçı insanları izlerken çok kızıyorum . Bu ülkenin evlatları olamaz bu insanlar…Bunlar da kim? Diyorum. Olsun. Vazgeçmiyorum. Her doğan günle umudumu tazelemek ve genç arkadaşlarıma…
Hercayi Çalıştay masasında, sıra bana geldiğinde öne süreceğim proje, yıllardır içimde büyüttüm hayalimdi. Bu yüzden de masa başındaki on arkadaşı da projeye ikna edeceğimden adım gibi emindim. Aklımdakileri ardı ardına sıralamaya başladım: Bir okul düşünün! Ama bir başka okul! içinde Beethoven’in, Mozart’ın Dante’nin, Goethe’nin dijital platformlarda gezindiği bir kültür okulu. Yaş sınırlaması olmasın. 7’den 70’e…
Işın’ın Işığında İyi Haber Siz de haberleri izlerken , “Hiç mi güzel bir şeyler olmuyor şu dünyada ?” , diyor musunuz benim gibi? Kadına şiddetten kaza haberine , kaza haberlerinden terör haberine kadar, kara kutudan evimizin orta yerini yangın yerine çeviren ve sürekli endişe pompalayarak kimyamızı altüst eden haber bültenlerinden bunaldınız mı siz de? Ve…
Şiir Gibi Kimileri hüzünleri gülümsetir Kimileri gülümseyen yüzlere hüzün yükletir Bizimki mutfağa yanıma geldi : O yazdığın şiir mi ? Diye sordu . Kafası karıştırmasın diye “ belki bir başlangıç”, dedim, sonra da sesimi ufaltarak “belki de bir şiircik”, diye şirinlik yaptım. “ Bir şey soracağım…” Diye devam etti. – Şiir nasıl yazılır ? yani…
Gecenin İçinden Hiçbir sese benzemez onun sesi. Berrak, pırıl pırıl tatlı bir su pınarı gibidir. Gecenin ağırlığını hafifleten hüzme süzülür odaya, usulca. Bütün dış sesler uykuya dalar. Işın demetinin okşadığı masanın başında yalnız ikimiz kalırız, rafyodan yayılan şiir ve ben. Şiirin adı : Karda Işıltılar Merdivende verdiğin sarı kasımpatıyı unutmadım Sevdiğim bir şiir kitabına taktım…
Zamanın Ruhu Çocukluğunuza gitseniz…taaa baba evine…Gözünüzü kapatıp düşündüğünüzde en mutlu olduğunuz anı hatırlayabiliyor musunuz? Bazen ben de hatırlamaya çalışıyorum ama çok tuhaf bir anıya yolculuk yapıyorum…Annemin migreni tutmuş, muhtemelen hava lodos, babam patatesleri ikiye bölüp üzerlerine kuru kahve serpiştiriyor. Hazırladığı patates üstü kahveyi bir yemeniye yerleştirerek annemin başına bağlıyor. Portakal rengi kuğuların yüzdüğü yatakta gözleri…
Ben buradan ayrılmam! Bazen söze ‘Hemşehrim…’ diye başlayanları… Aynı şehirden gelenlerin aynı aileye mensupmuş gibi aralarında fokurdattıkları sohbetleri; geldikleri yer dünyanın en güzel yeriymiş gibi ‘Bizim oraların ekmeği, suyu, havası…’ diye uzayan özlem kokulu sohbetlerini çok kıskanıyorum. Onları görünce kendimi hem köksüz hissediyorum hem de kalabalık bir ailem olmadığı için çok şanssız… Ne ki onların…
Genç Eller Değerli okurlar, Yeni öğretim yılı başlarken hepimizde bir heyecan var. Yeni bursiyerlerimize kavuşmayı iple çekerken, bir yandan da yeni projeler hayata geçirecek olmanın heyecanını yaşıyoruz. Yeküv’ün yaz çalışmaları kışı hiç aratmadı desem yeridir. Çağın Dilini Öğreniyorum projesi kapsamında bursiyerlerimize sağladığımız yabancı dil eğitimleriyle günlerimiz dolu dolu geçti bu yaz. Web sitemizin ve sosyal…