Hercayi
Çalıştay masasında, sıra bana geldiğinde öne süreceğim proje, yıllardır içimde büyüttüm hayalimdi. Bu yüzden de masa başındaki on arkadaşı da projeye ikna edeceğimden adım gibi emindim. Aklımdakileri ardı ardına sıralamaya başladım: Bir okul düşünün! Ama bir başka okul! içinde Beethoven’in, Mozart’ın Dante’nin, Goethe’nin dijital platformlarda gezindiği bir kültür okulu. Yaş sınırlaması olmasın. 7’den 70’e herkese açık olsun. Dünyayı sanatla kültürle anlamak için.Yaşamın kalbinde, yaşamın büyüsünü keşfetmek için. Gençlerin, annelerin, çocukların, dedelerin ninelerin yaşamlarına başka zihinleri taşımak için. Başka zaman ve mekanların ruhunu katarak yaşamları boyutlandırsın. Anlamlandırsın. İlham olsun. İstanbul Modern‘deki Van Gogh dijital sergisindeki gibi duvarlarından kederi, umudu, geceyi anlatan renkler akan bir okul hayal edin arkadaşlar! Olmadı. Projem masadakiler tarafından beğenilmedi. Aslında ağzım laf yapar ama başarısızlığımda arkadaşlardan birinin sözleri etkili oldu.
“Dünyada 1.6 milyon kişi soba şofben ve ocak zehirlenmesinden hayatını kaybediyor. Elektrikli alet kullanımı sırasında, elektrik çarpmasına maruz kalarak yaşamını yitirenler de çok ciddi rakamlarda. Dünyada bile eğitim bütün bunları önleyemiyor , insanı hayata yeterince hazırlamazken ülkemizde böyle bir kültür okulunun karşılık bulması biraz ütopik geliyor doğrusu.”
Zaten bu konuşmasıyla benim projemin kabul göreceği vardıysa da yattı. Birkaç istatistiki bilgi , bir iki gerçekçi söz benim gül gibi projemi başlamadan bitirdi. İstahdamla doğrudan ilişkili başka bir proje fikri benimsendi. Oysa istihdama giden yollar kültürden geçmiyor mu? işimize gelince kültür çok önemli , işimize gelmeyince asıl mesle değil yan uğraşlar…
Geçen gün Kenan Işık’ın sunduğu “Kim Milyoner Olmak İster?” Adlı tv yarışma programında sırf bir çeşit menekşe olan “hercai”yi bilemedi diye üniversite mezunu genci sosyal medyada yerden yere vurduk. O üniversitelere kaç puanla giriliyor bunu düşünüyor muyuz ? Gençlerin kafasını kaldırıp hercayi görecek hali mi var? Üstelik hercaiyi nerede görecekler? Daracık kaldırımların üstünde yürürken, iki kişi karşılaşınca caddeye inmek zorunda kalırken taşların arasında mı görecekler?Mayıs da bitiyor Sevgili Okur, üniversite sınavına hazırlanmakta olan birçok genç Van Gogh sergisine gidemedi. Siz kaçırmayın. Sergide yatabilirdim. Saatlerce çıkamadım. Ruhumu Vang Gogh renkleri ile yıkadım. Darısı başınıza…
Sevgiyle kalın
H. Işın Özdemir